Zwaartekracht - Iris Boter

'Zwaartekracht' sprak mij aan omdat het op basis van de achterflap leek te gaan over catfishing. Lekker actueel! Daar hou ik van 😊 Toen ik het verhaal las, bleek catfishen echter niet de hoofdzaak te zijn. Maren is verliefd op de leraar van het keuzevak filosofie: Ole. Als leerling merkt hij haar niet op, dus maakt ze een account aan onder de naam Lila. Ook draagt ze nu andere kleding en meer make-up. Daardoor heeft hij niet door dat ze minderjarig is en zijn leerling.

"Maren keek naar de woorden en las ze een voor een nog een keer. Ole Hammersen heeft uw vriendschap geaccepteerd. Het was alsof er uit het universum een grote hand de bioscoopzaal in gestoken werd, zijn hand, die haar zacht aanraakte: Hé, ik zie jou, ik wil je in mijn leven. Er was nu een echt, bewijsbaar draadje tussen hen."

Ole is zich amper bewust van haar, maar Maren weet zeker dat ze soulmates zijn, dat ze op elkaar lijken en elkaar door en door begrijpen. Ole zit in een band en als ze naar zijn optreden gaat weet ze zeker dat hij het speciaal voor haar zingt, ze slaat al zijn foto's die op zijn Facebook staan op en gaat langs zijn huis.

"Ze duwde de zware gemeenschappelijke voordeur open, die niet op slot zat, en bleef een poosje staan wachten in de hal. Toen ze niets hoorde liep ze de trap op naar zijn verdieping. De zonwering bij zijn raam stond nu open en in het voorbijgaan zag Maren een lichte huiskamer, een flits van een tafel, een plant, een kast met boeken. Geen Ole. Aan het einde van de galerij draaide ze zich om en liep weer langs zijn raam. Ze stond stil en keek zo onopvallend mogelijk naar binnen."

Dit gedrag is normaal al heel ergerlijk en je kunt het niet maken, maar mij frustreerde het al helemaal omdat ik het zelf ook meegemaakt heb. Alleen was ik de Ole uit het verhaal. Tot een jaar of acht geleden had ik een stalker. Hij was smoorverliefd op mij en ik moest niets van hem hebben. Oké, dat is dus toch iets anders dan Maren en Ole: Maren had het nog normaal aan kunnen pakken en kunnen proberen om met hem te praten. Enige minpuntje voor haar is dat het nooit een romantische relatie had kunnen worden, aangezien het haar leraar is. Bij mijn situatie kenden we elkaar, we zagen elkaar ook regelmatig (in een groep). Stalken was denk ik zijn reactie op mijn afwijzing. Ik kreeg sms'jes en mailtjes die ik na een tijdje maar negeerde, werd gebeld, maar anonieme telefoontjes nam ik dus niet meer op, kreeg brieven en cadeautjes. In plaats van dat hij me overhaalde hem een kans te geven, begon ik natuurlijk juist steeds negatiever over hem te denken. Slim hoor... Als hij het accepteerde, hadden we gewoon normaal en leuk met elkaar om kunnen blijven gaan en hadden we elkaar een vervelende periode bespaard 🤷🏻‍♀️

Terug naar Maren en Ole. Of Lila en Ole dus. Gelukkig voor Ole heeft hij niet door dat hij gestalkt wordt. Er is pas een probleem als hij ontdekt dat Lila Lila niet is. Voor Maren is het natuurlijk ook verschrikkelijk als dat uitkomt. Ze kan niet goed omgaan met haar gebroken hart.

"Als je eenmaal bezig was om te doen alsof, was het best makkelijk.

Misschien was dat het wel. Als je maar lang genoeg deed alsof, dan werd het echt. Doen alsof je een alto bent, doen alsof je gewoon bent, doen alsof alles oké is. Doen alsof er niets gebeurd is, doen alsof je Lila bent en je bent het. Is er eigenlijk verschil tussen doen alsof en dat het echt zo is?
Nee. Er is geen verschil. Alles is doen alsof."

Maar naast Ole was Lila voor meer dingen goed geweest: Maren was een stil, onzeker en onzichtbaar meisje. Als Lila durfde ze veel meer, ook op andere plekken en bij andere mensen dan bij Ole. Lila is zelfverzekerd en durft gek te doen. Lila kleedt zich alternatief en krijgt dus ook aandacht van andere alternatieve leerlingen op school. Deze nieuwe vrienden hebben niet altijd een even goede invloed op haar. Nils is een goede vriend van Maren, maar niet van Lila; hem laat ze vallen. Hoewel ze zich hier wel een beetje schuldig over voelt, geniet Maren van de tijd waarin ze Lila is: ze is stoer en zelfverzekerd.

Naast de spanningen in haar liefdesleven gaat het verhaal over het gemis van haar overleden moeder. Met haar vader heeft ze geen hele goede band. Om alles echt achter hen te kunnen laten, zijn Maren en haar vader na haar moeders dood naar Oslo, Noorwegen, verhuisd. Maar Maren heeft het blijkbaar toch niet helemaal verwerkt. Lila, nieuwe vrienden, drank en drugs zijn haar manieren om hiermee om te gaan.

De titel is deels figuurlijk bedoeld en verwijst naar haar gevoel. Ze mist haar moeder zo erg dat het voelt alsof iets haar naar beneden drukt. Anderzijds is 'Zwaartekracht' letterlijk bedoeld en heeft het te maken met iets wat Maren doet waar ze al snel veel spijt van heeft.

De grote lijnen van het verhaal zijn makkelijk te volgen. Niet altijd begrijpelijk dus, maar wel interessant om deze kant van het verhaal mee te krijgen. Wat minder makkelijk te volgen is, zijn Marens gedachten. Ze gaan alle kanten op! Niet voor niets was ze geïnteresseerd in filosofielessen. Dat was niet speciaal voor Ole, die kende ze vooraf niet. Maren denkt zelf altijd al veel te veel over dingen na. Nils was een goede vriend, maar ze kon samen met hem niet nadenken over diepzinnige dingen, zoals of onsterfelijkheid zou kunnen bestaan en of je dat zou willen. Naast dit soort dingen was Maren onzeker, en geobsedeerd door Ole. Dat zorgt er ook voor dat ze veel te veel nadenkt. Als lezer kun je natuurlijk niet net als Nils gewoon zeggen dat ze moet ophouden met dat domme gelul 😁 Wij moeten het volhouden om een boek met lange, uitgebreide zinnen te lezen. Maar! Hopelijk spreekt het verhaal je genoeg aan dat je het niet erg vindt, of wie weet vind je het stiekem ook wel leuk om over gekke dingen na te denken? 🙃

Gelezen: september/oktober 2020
Geschikt voor: 13+?

Mag je dit lezen voor Nederlands? Ja, in klas 2 en 3

Leesniveau: 3

Leeswijzer:

Boekentips:

'Er is geen vorm waarin ik pas' is vergelijkbaar qua verhaallijn, hoofdpersoon en (dus) schrijfstijl. Wel is Tessels situatie iets anders en haar reactie erop heeeel anders 😉