ehe leest

' Vannacht voelde ik blinde paniek, maar dat gevoel is weg. Ik ben nu eerder moe. En ik voel me leeg. Alsof ik een enorme inspanning heb geleverd. Moordenaar. Ik schud mijn hoofd en duw het woord weg. Het dekt de lading niet. Een moordenaar is iemand die gewetenloos iemand van het leven berooft. Kiki's dood diende een hoger doel. Martelaar. Het woord springt ineens omhoog in mijn gedachten. Ik herhaal het, laat het tot me doordringen. Ja, dat woord past beter bij me. ' Nee, de dader heeft Kiki niet eerst gemarteld (zo luguber zijn Mels boeken nou ook weer niet). 'Martelaar' betekent niet dat je zelf iemand martelt, zoals een tekenaar tekent, maar is iemand die zelf iets moeilijks moet doorstaan voor een goed doel. Iemand die wórdt gemarteld dus. De dader heeft het zelf ook moeilijk met Kiki's dood, maar denkt dat hij haar klasgenoten een dienst bewijst. Kiki was namelijk best een bitch. Al aan het begin van het boek weet je dat Kiki doodgaat. Het eerste hoofdstu

Ik had een klein stukje van dit boek gelezen en besloot het daarbij te laten. Het trok me niet genoeg en ik ging andere boeken lezen. Maar ik was natuurlijk ook enthousiast aan het bloggen en ontdekte hoe weinig ik de brugklas te bieden had. Hoewel mijn eigen bruggers vier Lijsters moeten lezen, lezen ze misschien wel graag meer! Daarom besloot ik ❤&💣 nog een kans te geven en... eigenlijk was het best leuk! 😲 ' 'Opa, kijk eens even naar mijn telefoon. En lachen!' Opa grijnst en Stijn klikt. Opa kijkt weer naar het scherm en beweegt de avatar. 'Was dat zo'n eh... zelfie of zo?' 'Selfie. Ja. Ik ga hem gebruiken op Insta, opa, voor een wedstrijd!' 'Instra? Ik snap er allemaal niets van, jongen. Het lijkt soms wel of jullie een andere taal spreken tegenwoordig.' Opa grijnst en laat dan de bom vallen, waardoor hij onder het slijm zit. 'O, is mijn eh... aafje nu af?' 'Je avatar, ja,' zegt Stijn lachend. ' Toen ik opa's gra

' Overal is water. Als je stil bent, hoor je het tussen de muren sijpelen. En de wind. De wind houdt hier nooit op. Nooit. Twee trappen naar beneden komt de geur van rot en zout en nattigheid me al tegemoet. ' Ook een manier om de hittegolf 🥵 door te komen: een boek lezen over water 💦 Hopelijk zonder geur van rot 🙈 maar met een glas koude ijsthee en je voetjes in het water. De rest niet in het water, want dit boek vanuit je zwembadje lezen, is gevaarlijk voor je boek 😜 Maar de rest van het jaar is het ook leuk om te lezen, hoor! Het stormt, regent of sneeuwt heel vaak in het boek, dus in de herfst en winter kun je je juist weer extra goed inleven 😁 Nog een reden om het tijdens een hittegolf te lezen: bewustwording. Dit boek is namelijk een dystopie (een toekomstbeeld van een samenleving waarin je liever niet zou willen leven). Het beeld dat in dit boek geschetst wordt, waarin hele gebieden ondergelopen zijn, er nog steeds overstromingen plaatsvinden en daarbij mensen verdr

Het is alweer twee jaar geleden dat ik dit boek gelezen heb, maar ondanks dat kan ik me de verhaallijn nog goed herinneren. Ik weet natuurlijk niet alle details meer, zoals alle uitdagingen die Juul moest uitvoeren, maar het einde, het plot, weet ik nog wel en dat zegt wat (gezien hoeveel boeken ik lees in twee jaar tijd)! Ook weet ik nog dat ik het su-per-spannend vond. Verwoest gaat dus over Juul. Haar broer is omgekomen bij een auto-ongeluk. Hoewel dat alweer een jaar geleden is, krijgt ze nu briefjes die te maken hebben met haar broers overlijden. ' Zijn graf netjes bijhouden is het minste wat ik kan doen. Misschien voel ik me daarna minder rot. Ik slik mijn tranen weg en veeg onhandig over mijn wangen. Zodra ik in zijn laan ben, schrik ik van geristel naast me. Of is het achter me? Ik kijk over mijn schouder. Niets. Het zal wel een vogel zijn. Kom op, spreek ik mezelf toe. Het is niets. Bij zijn graf laat ik van schrik de bak violen uit mijn handen vallen. Plastic scheurt, de

Ik merk vaak dat een boek meer aanspreekt als het gebaseerd is op echte gebeurtenissen of personen. Nou, dit is er weer eentje! 😃 De schrijver van dit boek over een rechtszaak, Rob Polak, zit zelf ook in de juridische wereld. Hij weet waarover hij het heeft, omdat hij rechter en advocaat is (geweest) 👨🏻‍⚖️ Daarnaast is het misdrijf / de rechtszaak / het onderzoek uit het boek gebaseerd op een situatie die in 2009 echt heeft plaatsgevonden . Hierbij deed de Russische advocaat Magnitsky onderzoek naar belastingfraude en corruptie. Toen hij bekend wilde maken wat hij had ontdekt, werd hij zelf opgepakt..! Hoewel dit een inspiratiebron was voor de schrijver en het verhaal officieel fictie is, komen veel aspecten wel overeen. Een paar voorbeelden daarvan zijn de mishandeling in de gevangenis en het tekort aan medicatie. Dankzij Magnitsky's zaak heeft een aantal landen nu een nieuwe wet omtrent mensenrechten en corruptie. Nederland krijgt waarschijnlijk een variant op deze wet. Het b

Officieel valt De engelenmaker onder het horrorgenre. Ik denk daarbij aan bovennatuurlijke zaken of een verhaal over een moordenaar, maar dit verhaal is eerder spannend door mysterie en schokkend door provocatie. Het verhaal gaat over dokter Hoppe die huisarts wordt in een klein dorpje. Hij heeft drie zoons: een drieling die er identiek en ontzettend lelijk uitziet. In een klein dorpje kent iedereen elkaar en wordt er wat afgeroddeld, dus iedereen vroeg zich algauw af wie hun moeder is en waardoor ze er zo uitzien. Ze hebben namelijk felrood haar, een hazenlip en een buitenproportioneel groot hoofd. Ze blijken ook nog eens ziek te zijn... Waarom is het verhaal zo provocerend? - Victor is gelovig opgevoed, maar vat de Bijbel heel anders op dan de meeste christenen. In zijn ogen heeft God Jezus in de steek gelaten, net als zijn eigen vader hem in de steek liet. Zo is het natuurlijk niet bedoeld, maar doordat hij zichzelf ziet als lotgenoot van Jezus, doet hij soms wel heftige dingen. Vo

Wat als je maar één dag zou leven? Wat zou jij doen als je alle bijzondere dingen dus maar één keer in je leven zou meemaken? Zou je er genoegen mee nemen, omdat het gewoon zo hoort of zou je proberen je lot te veranderen? Het grootste deel van dit boek is vrij romantisch verteld. Hoe bij zonsopkomst en -ondergang iemands leven begint en eindigt is heel mooi omschreven. Je leest hoe Benny en Gini elkaar leren kennen, verliefd worden en seks hebben. Het wordt hier ook omschreven als 'de liefdesdaad'. Vooral Benny kan zich er niet bij neerleggen dat het bij die ene keer moet blijven en ontdekt een uitweg: ze moeten iemand vermoorden, want dan gaan ze naar de hel. De hel is namelijk 'de wereld van herhaling', daar kun je alles heel vaak opnieuw doen. Ondanks het hoge leesniveau kost dit boek niet veel inspanning en tijd. Ik vond het erg leuk om te lezen en had het redelijk snel uit. Wel veronderstelt het kennis van onze wereld en van de hemel en de hel. Als lezer denk je h

Allemaal willen we de hemel is een prachtig oorlogsverhaal dat verschillende kanten van de oorlog belicht. Ook zie je hoe beïnvloedbaar jongeren zijn en dat het niet altijd hun eigen keus is of ze hun dromen waar kunnen maken. Ward en Jef zijn beste vrienden en Ward heeft verkering met Jefs zus René. Ook hun broertje Remi kijkt erg op tegen Ward en ziet hem als een vriend. Het verhaal wordt niet chronologisch verteld. Er wordt wel aangegeven in welk jaartal het komende deel zich afspeelt, maar ik zou het lastig vinden om het per jaartal te benoemen. Ook de vertellers worden afgewisseld. Ward, Jef, René en Remi zijn alle vier verteller, maar je moet zelf doorhebben wie er aan het woord is. Ik zat zelf al snel in het verhaal en daardoor kost het toch niet zoveel inspanning. (Spreekt het verhaal jou aan, maar vind je het toch best een moeilijk boek? Stel je vragen gerust in een reactie op deze post!) Ze waren goede vrienden, maar Ward is weg. Jef en René wisten van tevoren dat hij zou ga

Hoe zou het leven er over 250 jaar uitzien? Margaretha van Andel doet een interessante gok! Iets positiefs: er wordt niet meer gediscrimineerd op huidskleur. Dat wil alleen niet zeggen dat discriminatie niet meer voorkomt, het gebeurt alleen op basis van andere dingen. Zoals intelligentie. Kun je het je voorstellen? In dit boek is er een nieuw mensenras: de homo aeturnus. Dat betekent 'de alleswetende mens'. Na de middelbare school heb je een bezinningsjaar en daarna ga je in transit: dan worden je hernsens gekoppeld aan die van collega's. De meeste banen zijn ook gericht op het maken van nog betere mensen. Maken, ja. De humanen worden niet geboren, maar gemaakt in een laboratorium. De hoofdpersonen heten Levya C-35 en Rheyn B-71. Aan het begin zeggen die cijfers je nog niet zoveel. Ik las ook steeds alleen Levya en Rheyn, of er nou wel of geen code bij stond. Hoe verder je in het verhaal komt, hoe meer duidelijkheid je hierover krijgt. Eerst dacht ik dat het te maken had m

Een schietpartij op school... in Nederland is dat gelukkig niet aan de orde. Dit boek gaat over een high school in Amerika waar de leerlingen opgesloten zitten in de aula, met een schutter in hun midden. Dat moest je vast even op je in laten werken. Ook als je het boek uit hebt, moet je misschien even bijkomen... Dit boek heeft vier vertellers. Sylv en Tomás (broer en zus), Autumn (vriendin van Sylv) en Claire. Claire heeft niet echt een relatie tot de andere vertellers, maar wel tot de schutter. Wie dat is en wat hun relatie is, verklap ik nog niet. Ook Sylv, Tomás en Autumn kennen de schutter goed. Claire was buiten toen ze de schoten hoorde, maar haar broertje is wel binnen! Tomás was wel op school, maar niet in de aula. Zijn zusje Sylvia is daar wel. Tomás en goede vriend Fareed bedenken samen hoe ze de leerlingen in de aula kunnen bevrijden. Autumn en Sylvia zijn samen in de aula en proberen daar anderen te redden, als dat kan, en gerust te stellen, terwijl ze zelf ook doodsbang z

Was Oorlogswinter je favoriete boek als kind en heb je (als je afgelopen schooljaar bij mij in de brugklas zat) genoten van Boris ? Dan zul je Het meisje met de vlechtjes vast ook leuk vinden. Wel merk je aan een aantal dingen dat dit geen kinderboek is. Waar je in Boris leest over de honger en de kou en het avontuur naar een gebied waar hij niet mag komen en Michiel een soldaat hielp wat natuurlijk niet mocht, waren zij niet echt actief betrokken bij de oorlog. Freddie uit Het meisje met de vlechtjes wel: eerst door verzetskrantjes te verspreiden, maar later door met haar verzetsgroep sabotageacties uit te voeren en Nazi's te liquideren. Dat is een mooier woord voor 'vermoorden', maar dat mogen ze niet zeggen. Verder is niet alles zo zwart-wit meer. Freddie heeft echt een passie voor het verzet. ' Ik hou van het verzet, het voelt moedig. Misschien is het niet verstandig, maar dit is wat ik wil. ' Toch voelt ze zich niet áltijd goed over wat ze doet. Dit vind ik

Hoe belangrijk vind jij het om 'erbij te horen'? Simon zou heel graag bij de populairdere leerlingen horen en wat meer vrienden hebben. Daarom ontwikkelt hij een app waarop hij roddels plaatst over medeleerlingen. De app levert hem niet per se meer vrienden op, maar wel een soort... aanzien en macht. Iedereen is bang dat zijn geheim op  About that zal verschijnen📱 Aan het begin van dit boek moeten Simon en vier medescholieren nablijven en overlijdt Simon. Hoewel hij doodgaat aan een allergische reactie, worden de andere vier, Nate, Bronwyn, Addy en Cooper, verdachten in een moordzaak... Waarom het ineens moord blijkt te zijn zal ik niet verklappen. Waarom deze vier verdacht zijn: Simon wilde een nieuwe post plaatsen waarin hún geheimen worden verklapt. Het ligt natuurlijk wel voor de hand dat een van hen wilde voorkomen dat zijn geheim uitkwam 😳 Het verhaal wordt verteld in het ik-perspectief vanuit Nate, Bronwyn, Addy en Cooper. Er zijn meerdere vertellers per hoofdstuk, maa

Dit is een van de moeilijkste boeken om een recensie over te schrijven. Want hoe schrijf je een reactie op een boek dat de maatschappij bekritiseert als je zelf ook in die maatschappij en een klein beetje met die ideeën bent opgegroeid? Ik wilde schrijven dat alle vrouwen zich hierin kunnen herkennen. Veel vrouwen proberen namelijk regelmatig af te vallen, omdat ze onzeker zijn over hun lichaam. Ook ik probeer soms mijn buik of benen te verbergen, maar ondanks mijn te dikke benen, ben ik toch niet heel ontevreden als ik in de spiegel kijk. Voor Tatjana is dat anders. Zij hoeft niet eens in de spiegel te kijken: ze merkt het wel aan de blikken op straat, de opmerkingen van vreemden, maar ook van familie(!), de kleding in de populaire kledingwinkels en de stoelen van restaurantjes waar ze vaak niet in past. ' Het is zo fucking moeilijk om niet mee te mogen doen in de maatschappij. Ze kijken op een bepaalde manier naar me en vinden iets van me zonder te snappen hoe het is. Ik probeer