De pijn die wij verbergen😧

 

Ik kom tot de realisatie dat huilen niet iets is om je voor te schamen. Het is juist iets dat je met iemand verbindt als je het deelt.

Wat mooi gezegd van Matt, of eigenlijk schrijfster Monica natuurlijk! Er wordt nogal wat afgehuild in dit boek. En terecht... Fleur wordt gepest en natuurlijk bedreigd zodat ze het niemand vertelt, en haar oma met wie ze een hele goede band heeft, is ziek. En haar beste vriend Matt heeft een nieuwe vriendin met wie ze het niet echt goed kan vinden - understatement.

Fleur wordt namelijk gepest en schrijfster Monica slaagt erin Matts vriendin Vanessa nogal verdacht te maken als pester. Zou de schrijfster kiezen voor een dader die je niet aan ziet komen of eentje die er zo dik bovenop ligt? Want in dat geval verwacht je natuurlijk toch iets anders... Ik zeg niets 🙃

Voor Matt is het natuurlijk ook lastig als zijn beste vriendin sinds ever en het meisje met wie hij een relatie heeft niet overweg kunnen. Mooi dat de schrijfster aandacht heeft voor de twijfels die dit voor Fleur en Matt beiden opleveren. Matt geeft bij hen aan dat hij er niet tussenin wil zitten, maar dat is nou eenmaal wel zo. Wie moet je geloven als ze allebei net iets anders vertellen? Wie verdient jouw support meer dan de ander? En Fleur... zij vertrouwt uiteindelijk niemand meer. Je leest hoe ze beiden behoefte hebben aan elkaar, maar niet weten of ze dat nog van elkaar mogen verwachten. Mooi hoe er aandacht is voor de mooie kanten, maar ook de onzekerheden van een vriendschap.

Matt hoopt tegelijkertijd ook op steun en aandacht van Fleur. Hij wil namelijk een studie tot regisseur gaan doen aan het hbo, maar zijn ouders staan hier to-táál niet achter. Vooral zijn vader doet hier zwaar neerbuigend over. Vre-se-lijk hoe zijn ouders alleen maar gefocust zijn op de uni en baankansen. Als Matt het subtiel met zijn ouders bespreekt, laten zij weten dat ze vinden dat ouders ook iets te zeggen moeten hebben over de studiekeuze van hun kind. Dat is best een interessant discussiepunt. Ik vraag me af hoeveel ouders er zo over denken en in hoeverre scholen hier iets mee doen.
Een profiel (en daarna studie) kiezen is iets wat alle 14-/15-jarigen moeten doen en toch zijn er weinig boeken die hier aandacht aan besteden (hoewel: toevallig kwam het ook voor in het vorige boek waarover ik postte). Ik denk (hoop!) dat de meeste ouders hun kind wel hun droom laten volgen, maar toch is dit een verhaallijn die voor alle lezers herkenbaar is. Net als Matt moeten jullie informatie verzamelen, open dagen bezoeken en je voor een studie aanmelden. Alleen hoeven jullie dit hopelijk niet allemaal alleen en in het geheim te doen, zoals Matt.

Wat het verder heel herkenbaar maakt, is het gebruik van social media - het pesten van Fleur begint namelijk met berichtjes via Insta - en allerlei zaken die zich op school afspelen. Vooral hoe de leraren worden neergezet, vond ik natuurlijk interessant 😁 dat de mentor de liefde voor haar eigen kind vergeleek met die voor haar mentorleerlingen, vond ik wel ontroerend. Hoeveel leraren zouden dat ook zo voelen?
Dat een van de personages een docent een bitch noemt, was wel iets waar ik eerst van schrok, maar waarvan ik eigenlijk denk dat het helaas wel realistisch is - achter onze rug om. Of ben ik nu wat pessimistisch..? 

Uiteraard kunnen we weer een hoop van dit boek leren. En normaal begin ik dan over een diepzinnige boodschap, de moraal van het verhaal, maar hier kunnen we ook kleine en praktische tips uit halen. Zo wordt meermaals benoemd dat Fleur haar adres niet geeft aan haar internetvriend, omdat ze niet weet wie hij is en online niet te veel persoonlijke gegevens wil delen. Wat betreft taal leren jullie helaas de verkeerde dingen van dit boek. Ik vond een aantal taalfouten, of nou ja: wellicht zijn ze bewust, omdat de schrijver zich erg goed inleeft in haar personages. Het gaat om dingen die volgens de taalregels fout zijn, maar die wel steeds vaker gezegd worden door jongeren, zoals 'ergens oké mee zijn'. Wie weet zijn dit soort verbuigingen van Engels naar Nederlands zoiets wat ooit wel goedgekeurd wordt, net als 'uitprinten'.

Deze fouten(?) worden gelukkig wel helemaal goed gemaakt met de humor in het verhaal, die wel nodig is om het zware thema wat luchtiger te maken, én met de humor in de schrijfstijl. Zo zit Fleurs oma met een glitterende blouse maar met een iets minder glitterend humeur op de familie te wachten tijdens oudejaarsavond, heeft een van de personages een gefrituurd brein en is zijn energie onder het nulpunt gezakt. Dat vind ik leuk omschreven.

Hoewel dit soort omschrijvingen mij aan het lachen kregen is het Monica ook zeker gelukt om ook de moeilijke onderwerpen op de juiste manier te verwoorden. Ze vertelt precies op de juiste manier dat Fleur en haar zus hun verdriet voor zichzelf houden en dat iedereen op zijn eigen manier omgaat met verdriet. Hopelijk leert de lezer van dit boek dat het toch wel loont om je pijn niet te verbergen.

Gelezen: begin van de meivakantie. Dit boek kwam de laatste schooldag voor de meivakantie uit en, hoewel ik nog een enorme stapel ongelezen boeken heb liggen, het leek me wel eens leuk om gelijk in te springen. Sinds dit schooljaar heb ik Insta en daarop volg ik ook allerlei schrijvers, uitgeverijen en bookstagrammers. Daardoor krijg ik een boekrelease helemaal mee! Als ik sneller was met schrijven en het niet zo druk had met de toetsweek had ik nog mee kunnen doen aan de blogtour 😉
Geschikt voor: 13+
Mag je het lezen voor Nederlands? Ja, in de onderbouw
Dit boek kun je lezen via de Online Bibliotheek.
Leesniveau: 2
Leeswijzer:

Boekentips:

- Het boek Van slag heeft een verhaal dat sterk aan dat van Matt en Fleur doet denken; het is wel voor een wat oudere doelgroep bedoeld.

- Er was eens is een korteverhalenbundel met nieuwe varianten van, je raadt het al, sprookjes! Het is dus niet zo'n voor de hand liggende boekentip, want dat zijn meestal vergelijkbare boeken. Het verhaal 'Online' heeft wel overlap met Fleurs verhaal: dat gaat ook over een meisje dat berichten krijgt van een anoniem account.